Het gehele team kon slechts een gelijk spel binnenhalen, waar de eerste ontmoeting nog een 7-1 winst te zien gaf.

In deze ontmoeting konden we onze sterk spelend lid Salaheddin Alnami opstellen, ook doordat Mikki een plaats afstond. Onze nieuwe man speelde scherp tegen de altijd listige Wassenaar, en kon door een nauwkeurige eindspel afwikkeling de winst binnen halen. Het gehele team kon echter slechts een gelijk spel binnenhalen, waar de eerste ontmoeting nog een 7-1 winst te zien gaf.

De partijen, verwoord door de spelers: DSC heeft wit aan de oneven borden.

Bord 1. Salaheddin Alnami  (….) – Durk Wassenaar (1582)     1 – 0

Zie inleiding.

Bord 2. Jan Anne Hogendorp (1690) – Gosse Wiersma (1611)     1 – 0

Ook in de eerste ontmoeting had ik zwart gehad tegen Gosse, en ook nu kwam de Bird-opening 1.f4 weer op het bord, in de zelfde variant. Door te snel spel van mijn tegenstander verloor hij na de opening al gauw twee pionnen, zodat de winst gemakkelijk leek. Ik wikkelde af naar een eindspel met pionnen en elk een Paard, dat door Gosse bekwaam werd verdedigd.  Uiteindelijk stond ik zelfs verloren, maar ook in deze slotfase speelde de heer Wiersma nog steeds veel te vlug, zodat hij de winstgang en even later de remiseuitgang miste. Daardoor kon ik uiteindelijk toch nog winnen.

Bord 3. Luuk Roosma (1583) –  Marten Koopmans (1571)     0 – 1

Engelse opening. 1.c4.

Bord 4. Jacob Moraal (1580) – Jos Visser (1576)     0 – 1

In Dokkum kwam ik tegenover Jos Visser te zitten. De enige partij tegen hem had ik die middag nog even doorgenomen en wist wat me te wachten stond: b4, het Pools dus. Die partij had ik gewonnen dankzij een blunder van Jos in, voor hem, gewonnen stand. En hoewel ik 20 zetten lang mee kon komen zag het er naar uit dat ik weer van zo’n gelukje afhankelijk was. Want tussen mijn 22e en 44e zet stond ik totaal verloren. Toen kwam de blunder maar om op voordeel te komen had ik een 2e fout nodig . Waarschijnlijk stond ik nog steeds niet gewonnen maar na een fout stond het weer gelijk Helaas mis ik op de 50e zet de, door Luuk aangeven, winst c2 Tc3 Txa3 Txa3 c1D. Met de aantekening dat winnen met D tegen T niet gemakkelijk is en hier nog minimaal 3t zetten had gekost tot mat. En dat met 5 min op de klok. Helaas blunder ik nogmaals met T-ruil waarbij een compleet verloren stand overblijft.

Bord 5. Wim van Zeijl (1525) – Reitze Koopmans (1457)     0 – 1

Ik voelde me nog niet 100% na een zware verkoudheid vol met hoestbuien. Mijn concentratievermogen was dus minder en speelde niet agressief genoeg. Ik werd dan ook langzaam maar ook door goed spel van mijn tegenstander, weggespeeld.

Bord 6. Mohammed Al-Sarayfi (1562) – Douwe Kuipers (1453)     0,5 – 0,5

Geen verslag ontvangen.

Bord 7. Johan van den Berg (1467) – Frank van Bolhuis (1190)     1 – 0

In Dokkum schaakte ik met wit tegen Frank van Bolhuis (1190). Ik vond dat hij sterker schaakte dan z’n rating aangeeft (hij had al een remise gescoord tegen een 1600 schaker). Fritz gaf wisselend voordeel voor Frans aan en soms voor mij. Hij bood een keer remise aan, maar de stelling was zodanig dat ik wel door wilde spelen. Na een gedwongen Dame ruil, kon ik op de h-lijn met een 2-voudige aanval een pion winnen. Met mijn Toren op de h-lijn werd het gevaarlijk voor hem, omdat ik ook een vrijpion op d6 had. Om dit te verdedigen moest Frank een stuk geven en even later gaf hij op.

Bord 8. Hans Dokter (1438) – Ido Elzinga (1513)     0,5 – 0,5

Uit een d4 opening kwam een ongebruikelijk open spel voort, waarin ik met zwart mijn centrumpion doorschoof om de stelling van wit te ontwrichten. Hieruit kreeg ik een zer licht voordeel door een sterk centrum en tempowinst tegen de kost van eeen dubbelpion. Door een gecompliceerde Dameruil was het spel echter tot remise uit te spelen wat ik op advies van de teamcaptain aannam.

Eindstand  4 – 4

Jan Anne Hogendorp

Het werd een zware nederlaag van 2,5 – 5,5 waar op de thuisbasis slechts nog remises bijeen werden gesprokkeld.

Ondanks dat Jan Anne de vooruitgespeelde partij op 28 februari in Leewarden tot winst wist te brengen, slaagde het team er met deze opsteker niet in om potten te breken. Het werd een zware nederlaag van 2,5 – 5,5 waar op de thuisbasis slechts nog remises bijeen werden gesprokkeld. Hiermee heeft het team geen kans meer op de tweede plaats in deze poule 2A van de FSB.

De partijen, verwoord door de spelers: DSC heeft zwart aan de oneven borden.

Bord 1. Jan Anne Hogendorp (1690) – Auke de Jong (1622)     1 – 0

In de gespeelde Tarrasch variant van het Frans (1.e4,e6 2.d4,d5 3.Pd2 ) stelde wit zich eerst passief op, waardoor ik al snel een kwaliteit en een pion kon winnen, als compensatie had wit een sterk Paard in het centrum. Wit kreeg enige aanval, en door een onhandige afwikkeling verloor ik de kwaliteit weer. De pluspion bracht mij echter toch de winst in een eindspel met lopers van gelijke kleur, dat nog wel nauwkeurig uitgespeeld diende te worden.

Bord 2. Jacob Moraal (1580) – Theo Jellesma (1684)     0 – 1

Moraal-Jellesma, een drama in 3 delen.

1)Een siciliaan waarin zwart al op de 8e zet een stand op het bord bracht die voor mij nieuw was. Door onnauwkeurig antwoorden verloor ik al spoedig de pion op c2, en de moed.

2) In het vervolg waren mijn zetten beter maar onderschatte ik blijkbaar mijn mogelijkheden. En daarom besloot ik, met  m’n19e zet, eerst een pion terug te winnen ipv wat meer tijd aan f5-f6 te besteden. Er volgde Dc5+ en Pd6 was foetsie.

3) De volgende dag! Stockfids8 maakt de kater nog groter door de stand na f5-f6 als gelijk te geven, ondanks dat ik 2 pionnen achter sta.

Bord 3. Luuk Roosma (1583) – Peter Leus (1615)     0,5 – 0,5

Het werd een draak opening gevolgd door f3 en g4 van zijn kant met een grote aanval op mijn koning vleugel. Na zijn lange rokade besloot ik de aanval op de dame vleugel  waardoor hij moést verdedigen om vervolgens na afruil van diverse stukken tot remise te besluiten.

Bord 4. Wim van Zeijl (1525) – Douwe Sytsma (1630)     0 – 1

Heel spontaan ging ik de Blackmar-Dietmer gambiet spelen maar mijn verraste tegenstander Douwe Sytsma, durfde niet helemaal op in te gaan. Het ging goed totdat ik door onoplettendheid een stuk weggaf. Verlies dus!HELAAS, TOT MIJN SCHRIK, IS DOUWE 10 DAGEN LATER OVERLEDEN!!!

Bord 5. Hans Dokter (1438) – Roelf Oving (1542)     0 – 1

Geen verslag ontvangen.

Bord 6. Johan van den Berg (1467) – Rudolf Spijkerman (1558)     0 – 1

Wat mij de nek omdeed, was een Loperoffer tegen een pion op mijn Damevleugel. Daarbij twee Paarden, die dreigden met Paardvorkjes plus de Dame op de lange diagonaal. Ik vond niet de juiste verdediging, wat volgens Fritz wel mogelijk was geweest, en ik raakte teveel achter.

Bord 7. Mikki Veljkovic (1417) – Piet Vlieg (1535)     0,5 – 0,5

Opening was gewoon: 1.d4,d5.2.Pf3,f6 3.e3,e6 4.c4,c6 5.Pc3,Lb4 6.Dc2,Pe7 7.a3,Lxc3 8.Dxc3,0-0 9.b4,b6 10.c5,b5 De linkerkant begint dichtgeschoven te worden. 11.Ld3,Pd7 12.0-0,De8 13.Te1,Dh5 14.Dc2,f5 15.Le2,De7 16.Pe5,Pxe5 17.de5,Kh8 18.f4,Tg8 19.Dd1,Ld7 20.h4,Le8 21.Kf2,h5 En nu begint de rechtse kant dicht te schuiven. 22. Th1,Td8 23.Lb2,Tf8 24.Th3,Pg8 25.Tg3,Ph6 26.Tg5,Pg4+ 27.Lxg4,fg 28.Dd3,g6 29.a4,Tb8 30.g3,a6 31.Lc3,Dg7 32.e4,Td8 33.ab,ab In overleg met Hans Dokter geconcludeerd dat het remise is, n.a.v. wits voorstel tot remise dat door mij dan is geaccepteerd.

Bord 8. Mohammed Al-Sarayfi (1562) – Henk Hartsuiker (1284)     0,5 – 0,5

Ik speelde met wit tegen Henk Hartsuiker en geopend met Réti-opening. Na mijn zet b5 waar ik zijn paard dreigde pakte ik zijn pion op e5  en daarna pakte nog een pion op b7. Toen had controle op het centrum. Dan voerde mijn tegenstander aanval aan de kant van mijn koning met toren, loper en paard en daarna mijn zijn Dame. Daar had ik  moeite mee. Toen mijn tegenstander remise aanbood heb ik dit aanvaard. 

Eindstand  2,5 – 5,5 ten nadele van DSC

Jan Anne Hogendorp

Het in ELO-zwakkere Philidor V had ons bij de thuiswedstrijd een matchpunt afgesnoept, zelfs met een speler minder. 

Voor de tweede keer konden we in de reguliere opstelling aantreden. Het in ELO-zwakkere Philidor V had ons bij de thuiswedstrijd een matchpunt afgesnoept, zelfs met een speler minder, en een overwinning was alleen daarom al gewenst. In het begin liepen we al gauw tegen een 2,5 – 0,5 achterstand aan te kijken, door verlies partijen van Mohammed en Jacob, en een remise van Mikki. Hierna kwamen gelukkig overwinningen van Luuk en Wim, gevolgd door een remise van Hans. 3-3 was de stand dus, maar zowel Johan als ik stond toen al beter. Uiteindelijk slaagde ik erin ook een punt binnen te halen, waarna Johan, hierop ingelicht, kort daarop in gewonnen stand remise aanbood en dat werd aangenomen. Een goede teamspirit bij Johan dus! En,.. ook deze keer scoorden de onderste borden gezamenlijk weer meer dan de bovenste vier..

De partijen, verwoord door de spelers: DSC heeft wit aan de oneven borden.

Bord 1. Jan Anne Hogendorp (1690) – Sytze Faber (1527)     1 – 0

In een vreemde Siciliaan,(1.e4,c5 2.Pf3, e6 3.d4,cd4 4.Pxd4,Lc5, deze laatste zet wordt niet in de theorie genoemd), moest ik toch wel opletten. Door een verkeerd plan van zwart kon ik ten koste van de pion op b2, via Pc7 schaak de zwarte toren op a8 verschalken (14^e zet, +toren-pion), waarna mijn paard daar lange tijd bleef staan. Uiteindelijk werd mijn knol daar ook veroverd op de 31^e zet (+kwal-pion), maar in die afwikkeling won ik nog een kleine kwaliteit, zodat ik per saldo een stuk tegen een pion vóór kwam te staan. In het eindspel gaf dit ruim de doorslag, ondanks de lichte tijdnood.

Bord 2. Mohammed Al-Sarayfi (1562) – Pieter Ploeger (1557)     0 – 1

Ik speelde met zwart tegen Pieter Ploeger. Pieter begon met e4. Ik probeerde de Philidor verdediging te spelen, maar die ik niet goed kende. Dat was geen slimme actie van mij in deze zo belangrijke wedstrijd. Gelukkig heeft het team heeft gewonnen, anders baalde ik er erg van. Op zich liep het in het begin gelijkwaardig tot de zet 16 waar ik een pion verloor door stukkenruil. Door mijn slechte zet 25. Le6 verloor ik mijn loper. Vervolgens gaf ik op.

Bord 3. Jacob Moraal (1580) – Henk van Wilgenburg (1530)     0 – 1

Nadat ik maandag op de club door Dokter van het bord was geveegd, deed van Wilgenburg dat op dinsdag, met dezelfde opening. Nu kreeg ik de standaard Scheveninger variant op het bord zoals die in mijn openingsboek staat. Helaas meende ik op de 10e zet e4 met Lf3 te moeten dekken in plaats van met f3. Nog niet direct verliezend maar uiteindelijk werd de druk zo groot dat kleinere onnauwkeurigheden leidden tot nog grotere druk. Met als gevolg blunders en verlies van de partij.

Bord 4. Luuk Roosma (1583) – Peter Venhuizen (1485)     1 – 0

Geprobeerd er (met zwart) een normale Siciliaanse verdediging van te maken edoch e4-c5.d4-cxd4. Verwachtend Dxd4 maar het werd c3 dus vraagtekens bij mij en uiteraard op mijn hoede. Verder een gewone ontwikkeling met mijn loper en paard een aanval op zijn damevleugel die resulteerde in nog een pion winst. Won daarna een derde pion om vervolgens met een vriendelijk gebaar hem mijn loper cadeau te doen. De partij is gelukkig in mijn voordeel afgelopen. 

Bord 5. Wim van Zeijl (1525) – Danny de Vries (1421)     1 – 0

Over mijn partij, Koningsindisch, kan ik heel kort zijn. Ik heb een slechte zet gedaan waardoor hij met zijn loper een kwaliteit kon winnen. Echter, de loper werd niet op het goede veld voor hem gezet maar op het goede veld voor mij waardoor ik zo dat stuk kon pakken. Hij gaf vrijwel meteen op.

Bord 6. Hans Dokter (1438) – Wolter Jongsma (1416)     0,5 – 0,5

Uit een ongewone Siciliaan waar wit zijn paard terug speelde naar f3 had ik moeite mijn plannen uit te werken. Via een grote ruilactie offerde ik een pion om mijn toren op de 7^e lijn te krijgen. Mijn tegenstanders poging dit te pareren deed hem een stuk tegen twee pionnen verliezen, waarna ik een gewonnen spel had. De matvoering koning, loper en paard tegen koning alleen lukte me niet, waarna ik remise aanbood.

Bord 7. Johan van den Berg (1467) – Jeppe van Bon (1429)     0,5 – 0,5

Met wit speelde ik tegen Jeppe van Bon (1429). De partij verliep wel lekker, op zet 21 bood hij remise aan. Na overleg besloot ik door te spelen. Op zet 30 sloeg ik met de Dame op h6, de g pion stond gepend door m’n toren. Hier had ik met een Torenoffer op g6 de partij kunnen beslissen (mat in 6) Een paar zetten later had ik met een Loperoffer groot voordeel kunnen halen. Maar ik was niet helemaal gerust over een goede afloop en speelde dus op zeker verder. Toen ik aan het eind van de avond hoorde dat we al 4 punten hadden, bood ik in een voordelige stelling remise aan. Daarmee de overwinning zeker stellend.

Bord 8. Mikki Veljkovic (1417) – Jan Hoekstra (1405)      0,5 – 0,5

Opening ging van 1.e4,e5 2.Pf3,Pc6 3.Lc4,Pf6 (Tweepaardenspel) is voor mij niet gunstig, kwam al in het begin een pion achter, en bleef die achter tot het einde. Na spannend dreigen van beide kanten, werden er steeds stukken geruild, ten slotte is het remise geworden. Meer zat er niet in.

Eindstand 3,5 – 4,5 voor DSC

Jan Anne Hogendorp

Het sterke Stienser team (+167 ELO) bleek dit  inderdaad te zijn in deze ontmoeting. 

Deze avond speelden we voor het eerst dit seizoen met de leden uit de basisopstelling zoals die bij de FSB was aangemeld. Het sterke Stienser team (+167 ELO) bleek dit inderdaad te zijn in deze ontmoeting. Het leek zelfs lange tijd dat we met slechts een halfje (Moraal) naar huis zouden moeten, maar uiteindelijk kregen we toch een punt meer dan dat, 6,5 – 1,5 verlies. Het blijft natuurlijk wel een forse tik en al onze tweede uitnederlaag. En ook deze keer scoorden de onderste vier borden gezamenlijk weer meer dan de bovenste.

De partijen, verwoord door de spelers: DSC heeft wit aan de oneven borden.

Bord 1. Jan Anne Hogendorp (1651) – Bouke Woudstra (1784)     0 – 1

Dit was een revanche van de partij die ik tegen de heer Woudstra in de bekerwedstrijd had gehad (en gewonnen). En zelfs ook weer dezelfde variant van het Scandinavisch, en waar ik zelfs een door Fritz aangegeven versterking (uit de analyse van die bekerpartij) kon toepassen op de tiende zet. Ik stond daarna overwegend, maar toen sloeg het noodlot toe (vermoeidheid van een drukke week?). Met 12. Pe5 verzwakte ik de dekking van pion d4, wat ik niet eens doorhad. Sterker nog, doordat mijn tegenstander lang over zijn antwoord 12…,Pxd4 nadacht, dacht ik zelfs een goede zet te hebben gedaan. En niet alleen verloor ik met zijn twaalfde zet een pion, ik verloor geforceerd een stuk door dat mijn Dame ook opeens onveilig stond. Toen dit verschil in materiaal vervolgens op de zestiende zet al een Toren bedroeg, gaf ik maar op, met weer een desillusie rijker. En als eerste van het achttal.

Bord 2. Luuk Roosma (1608) – Gerrit A. Torensma (1616)     0,5 – 0,5

De vierde schaakpartij is voor mij als remise afgelopen. Het werd de Sozinvariant de naam heb ik opgezocht. Aan het einde had ik volgens mij een klein voordeel maar sloeg toen zoals later bleek de verkeerde pion. Uiteindelijk moest ik om mat te voorkomen een tempo inleveren wat mij ook nog een pion kostte. Met de grootste moeite werd de partij door hem eeuwig schaak te houden: remise.

Bord 3. Mohammed Al-Sarayfi (1587) – Piet Hoogland (1764)     0 – 1

Ik opende de partij met Réti. Ik baalde ontzettend door mijn blunder op de zet 24 (Dc3) waar Hoogeland simpel een vork kon maken met zijn toren naar d3. Nu moest ik mijn paard inleveren. Na een aantal zetten moest ik mijn tegenstander feliciteren.

Bord 4. Wim van Zeijl (1512) – Martin Kroondijk (1710)     0 – 1

Een Engelse partij waarbij ik in de opening, 7de zet, Pxd4 deed en dit was achteraf niet goed gebleken. Ik had rustig door moeten ontwikkelen met b.v. Le7. Het was een beetje onbesuisd waardoor ik even later een kwaliteit achter stond en dit was dus fataal gebleken.

Bord 5. Johan van den Berg (1457) – Yme Brinksma (1717)     0 – 1

Doordat ik aarzelde of ik lang of kort moest rokeren, stelde ik het uit totdat het te laat was. Een schaak hief ik op door de Loper tussen te plaatsen, dit had beter met de Dame gekund. De Loper werd gepend, aangevallen door een pion, met als gevolg: weg Loper. Deze achterstand kon ik niet meer goedmaken en na zet 30 gaf ik op.

Bord 6. Jacob Moraal (1508) – Geert Nicolay (1634)     1 – 0

Na 9 f4 stond de klassieke hoofdlijn van de Scheveninger variant van het Siciliaans op het bord. Hoewel ik hier de schaakstudie mee begon had ik in 329 partijen met zwart die nog nooit op het bord gehad. Was het daarom dat ik op de 10e zet in de fout ging met e5 en mijzelf opzadelde met een geïsoleerde a- en c-pion? Hieronder de positie als Fen:

r1bq1rk1/1p2bppp/p1np1n2/4p3/3NPP2/2N1BB2/PPP3PP/R2Q1RK1 w – – 0 11

Vraag: moet wit nu op de K-vleugel-of de D-vleugel spelen?  (Wit speelde op de K-vleugel.)

Er ontspon zich nu een moeilijke en spannende partij om te spelen. Waarin zeker ik een paar maal de enige goede zet moest spelen. Ik had dan ook na afloop het idee dat wit, door groeiende tijdsproblemen, ergens de winst had laten liggen. Het koude hart van de computer, in de gedaante van Stockfish 8, oordeelde van niet. Nadat wit tijdens de partij nog enige trucjes tijdig doorzien had, raakte hij aan het einde een beetje ontmoedigd. Dat leidde tot minder nauwkeurig spel en de winst voor mij.

Bord 7. Hans Dokter (1444) – Jaap Overeem (1705)     0 – 1

Ik kwam goed uit de Engelse opening, had veel ruimte en tempowinst, maar gaf daarna als een kleuter een stuk weg.

Bord 8. Mikki Veljkovic (1438) – Jaap Claus (1612)     0 – 1

(geanalyseerd met Jan Anne en Hans). Via het aangenomen damegambiet (1.d4,d5.2.c4,dxc4) werd na 3.e4 door zwart het optimistische 3…,b5 gespeeld. Het spelen op het behouden van de pion stelt zwarts stelling op de proef. Na dameruil hield zwart een geïsoleerde a-pion. Zwart speelde vervolgens erg passief, zodat wit uiteindelijk met zijn centrumpionnen kon doordrukken.

Eindstand 6,5 – 1,5

Jan Anne Hogendorp

DSC heeft geen moeite met verzwakt Donger-2.

 

Met een gemiddelde rating (1525) ietjes lager dan Donger-2 (1550)voor wat betreft de basisopstellingen was de ontmoeting  op papier niet direct een gemakkelijke voor DSC-1.  Donger-2 moest echter op de avond zelf drie invallers opgestellen, die hun teamrating behoorlijk drukte: 1460. En toen ook hun vaste spelers toch minder onverzettelijk speelden dan ik verwachtte, kwam als bijna vanzelf een grote uitslag voor DSC  (met 1552 gemiddeld in onderstaande opstelling) op de briefjes.

Jacob Moraal kon gelukkig weer spelen voor het team, en sloeg meteen toe. Invaller Fokke Alma voor Mikki Veljkovic speelde een degelijke partij tot een plus remise.  Opvallend was dat ook nu de hogere borden minder scoorden dan de lagere vier : drie tegen vier punten; onderaan zaten natuurlijk wel de invallers van Donger-2 ;-).

 De partijenverslagen vindt u hier onder, weergegeven door de DSC-speler zelf: DSC heeft zwart aan de oneven borden.

 Bord 1. Jan Anne Hogendorp – Gosse Wiersma (1611)     1 – 0

In het begin had ik grote moeite met het spel van mijn tegenstander, die steeds van speelplan veranderde zo leek het. Men kan ook zeggen dat hij zonder plan speelde. In ieder geval, na de door wit (Gosse) met 1.f4 geopende partij kon ik via een aardig schijnoffer op de veertiende zet stellingsvoordeel behalen. Door hierna met zoveel mogelijk complicerende zetten van mijn kant te vervolgen, en doordat wit de problematiek te gemakkelijk opvatte, kon ik door een absolute penning al gauw een kwaliteit incasseren, met behoud van stellingsvoordeel.  In het afspel van Toren tegen Paard kwam wit er dan ook niet meer aan te pas.

Bord 2. Luuk Roosma – Alle Vlasma (1616)     0,5 – 0,5

Eindelijk een gewone schaakpartij gespeeld d.w.z. geen vriendelijk aanbieding van een schaakstuk. De engelse opening van mijn kant werd verdedigd met het ontwikkelen van zijn loper naar g7 en de daaraan verbonden verdediging. Die was zeer solide want na twintig zetten stonden nog alle pionnen op het bord en er was geen doorkomen aan. Vervolgens hebben we besloten voor remise.

Bord 3. Fokke Alma – Durk Wassenaar (1589)     0,5 – 0,5

In een partij waarin zwart (Fokke) de beide lopers fiancheteerde en wit opende met beide paarden kwam ik na ca. 20 zetten in een koningsaanval een pion voor.

Dit voordeel hield ik gedurende 90 % van de partij. Tenslotte toen de stormaanval op de witte koning klaar stond kwam wit met een geniepig zetje (niet gezien) waardoor wit de pion weer terugverdiende en de stelling weer in evenwicht kwam. Daarop bood wit remise aan en gezien de teamstand vlot geaccepteerd.

Bord 4. Mohammed Al-Sarayfi – Reitze Koopmans (1454)     1 – 0

Ik had met wit de partij gespeeld tegen Reitze Koopmans. Ik opende de partij met Réti / Joegoslavisch variant, waar hij moeite mee had. Ik controleerde de partij vanaf het begin totdat ik een slechte zet deed op 34. Dd1. Daarna probeerde ik aan te vallen met de dame en de loper aan de kant van zijn koning. Enigzins gelukt. Op zet .. 40 heeft hij fout een gemaakt, zodat ik zijn lopen kon slaan met de Dame. Daarna gaf hij het op.

Bord 5. Wim van Zeijl – Douwe Kuipers (1432)     1 – 0

Het was een niet al te moeilijke partij voor mij. Henk Mylanus zei dat ik een paar schitterende zetten had gedaan. Zet 22 Lc4 en daarna zet 24 Ld3. Dit zijn lekkere dwangzetten waardoor ik de witte dame kon veroveren. Wit speelde hierna nog even door en gaf zich daarna toch gewonnen.

 Bord 6. Johan van den Berg –  Peter Smit (1389)     1 – 0

Ik speelde met wit op bord 6 tegen Peter Smit, voor mij een oude bekende waartegen ik zo’n 18 jaar geleden ook wel eens heb geschaakt. Peter is slechtziende, maar met z’n eigen aangepast bord en klok, kan hij zich prima redden. 

Ik opende met Pf3 – Pc6,; d4 – d5. Dankzij een tweevoudige aanval met Loper en Dame, kon ik een Paard winnen. Verder spelen had niet veel zin meer, vond Peter, en hij gaf op zet 13 al op.

Bord 7. Hans Dokter – Jaap v.d. Pol (1289)     1 – 0

In het Siciliaans probeerder mijn tegenstander met wit de koningsgambietzet f2-f4, wat hem meteen parten speelde. Wit verliest al snel een stuk doordat hij de opening niet kent en mist alle kansen om nog compensatie hiervoor te krijgen. Met een vol stuk achter en een zwakke koningstelling geeft mijn tegenstander het binnen een half uur op.

Bord 8. Jacob Moraal – René Wijnstra (1300)     1 – 0

Het werd een Spaanse partij waar zwart voor de Cozio verdediging koos; Pg8-e7 i.p.v. Pg8-f6. Hoewel hij pas weer schaakte na groot aantal jaren afwezigheid en op papier 220 ratingspunten minder had speelde hij lang goed tegen. Beide partijen speelden soms wat minder nauwkeurig, vlgs de computer dan, maar ik kwam uiteindelijk beter te staan.Op de 18e zet zweefde mijn Paard al boven h4 toen ik pas zag dat het een blunder was. Ph2 was toen gedwongen, maar wel goed. Echt in de fout ging ik met 22 Kh2, om het L-offer op h3 te voorkomen, en alle voordeel was weg. Zwarts 24… f5 betekende het einde van de partij. Na 25 exf valt de pion P en L aan. Hij rekende waarschijnlijk op een schaakje maar vergat dat z’n stukken nog steeds in staan. Daarna ging het  snel bergaf .Het gevolg was dat ik hem op de 33e zet mat zette.

Eindstand  7 – 1

Jan Anne Hogendorp

Net als bij de vorige ontmoeting lag het verlies bij de hogere borden, waar de onderste borden beide keren gelijk speelden.
 

Volgens de basisteam opstelling een iets sterker team, de Leeuwarde Schaak Combinatie-2. In de ontmoeting hadden zij zelfs wat versterking, want hun opstelling kwam op 1592 (1563 basisteam), tegen DSC nu 1514 (basisteam 1525). Toch een relatief klein verschil, dat nog alles mogelijk liet.  Maar in de praktijk kwamen we er niet aan te pas. Net als bij de vorige ontmoeting lag het verlies bij de hogere borden, waar de onderste borden beide keren gelijk speelden (nu 2-2, toen 1,5-1,5). NB Debutant in het eerste Luutjen Jan maakte een goede remise, tegen een tegenstander met 190 meer ELO.

 Over de partijen laat ik de spelers (voor zover zij een verslagje hebben ingediend) aan het woord: DSC heeft wit aan de oneven borden.

Bord 1. Jan Anne Hogendorp –  Theo Jellesma     0 – 1

Via Najdorf-siciliaans kwamen we met 6.g3, e6 in de Scheveninger varianten van het Siciliaans terecht.  Mijn bedoelde aanval met f4 en g4 kwam niet van de grond, en ik bleef gedrukt staan. Maar rond de twintigste zet, na dameruil, had ik de meeste moeilijkheden wel overwonnen. Helaas was ik te gretig en onderkende niet een truuk van mijn tegenstander, nl een dubbele aanval met zijn toren op mijn beide ongedekte lopers. In het vervolg won ik nog een kleine kwaliteit terug (twee lichte stukken voor een toren), zodat ik een kwaliteit achter bleef, wat uiteindelijk mij deed verliezen.

Bord 2. Luuk Roosma – Auke de Jong     0 – 1

In zijn schaakpartij maakte Luuk op 1.e4 er Siciliaans van met 1…,c5 . Helaas was hij (weer) zo vriendelijk om zijn tegenstander een licht stuk cadeau te geven, al op de vijfde zet. In het vervolg kwam Luuk er niet meer bovenop. 

Bord 3. Henk Mylanus – Peter Leus     0,5 – 0,5

Vanuit de ruilvariant van het Orthodox Damegambiet had wit steeds het beste van het spel, maar er zat uiteindelijk weinig meer in om meer dan remise te behalen.

Bord 4. Wim van Zeijl –  Douwe Sijtsma     0 – 1

In een spannende siciliaans had ik achteraf mijn foutje ontdekt waardoor ik een pionverlies leed. In de 13de zet had ik d4 gedaan i.p.v. Lxc3 om zijn paard uit te schakelen. Dit pionverlies bleef ik houden tot zowat einde partij met ieder een toren en wat pionnen en wit dus een pion meer. Dit bleek dus fataal te zijn voor zwart!

Bord 5. Hans Dokter –  Piet Vlieg     0,5 – 0,5

Mijn favoriete opening, het Engels, bracht mijn tegenstander uit zij element, toch kwamen beide spelers goed uit de opening. Met wit kreeg ik drie diagonalen naar de koning toe, maar zwart kreeg een gedekte vrijpion op de a-lijn.  Uiteindelijk wonnen mijn actieve stukken het van zijn zwakke en met een kwaliteitsoffer kwam ik gewonnen te staan. Helaas speelde ik het offer fout uit, en wist met moeite en geluk nog remise te krijgen.

Bord 6. Johan van den Berg –  Marinus Woudstra     1 – 0

Marinus’ e4 beantwoordde ik met c4 (is dat niet Engels?),  [Nee,je bedoeld c5, en dat is dan Siciliaans, jah]. Het ging lang gelijk op, waarna Marinus op zet 20 remise aanbood, wij stonden toen al achter. Ik kreeg het advies door te spelen. We vermeden beiden pionnenruil, waardoor ik op de Damevleugel een rij verbonden pionnen kreeg tot aan b3. Belangrijker nog was de open Torenlijn op a. Mogelijk had ik hier eerder van kunnen profiteren door op pionnenjacht te gaan, maar dan kon hij met z’n Toren mijn stelling onder vuur nemen. Met mijn Toren op de tweede rij hield ik het oprukken van zijn Koning tegen. Plotseling kreeg ik de kans om zijn Toren te winnen dankzij een röntgenaanval op de onderste rij, waarna hij opgaf.

Bord 7. Luitjen Jan Vogelzang – Roelf Oving     0,5 – 0,5

Vlak voor de partij kreeg ik van de teamcaptain het advies mee om als ik mogelijkheden had om op remise te spelen dat dat een prima resultaat zou zijn. Begrijpelijk en misschien zelf logisch, maar eenmaal weer aan het bord meende ik toch voor de volle winst te moeten gaan; daar draait het spelletje toch om, zeker als je met wit speelt. Nu beheers ik zeker niet alle openingen, maar op een Scandinaviër heb ik me nog nooit voorbereid. Goed opletten dus, de tijd nemen, goed kijken, stevig nadenken en vooral geen blunders maken! Dus al bij zet twee nam ik het verkregen advies ter harte en begon heel ‘behoudend’ te schaken met de bedoeling om ongehavend de opening te doorstaan en de mogelijkheden van de tegenstander te beperken. Dit resulteerde in een vrij matte pot met weinig vuurwerk op het bord. Toch nog een gemiste kans bij zet 23, dit kwam doordat mijn aandacht bij een ‘dreiging’ van een toren – dame combinatie gevestigd bleef. Na het afruilen van de dames bood mijn tegenstander bood mijn tegenstander remise aan. Omdat we in stukken en in positie een gelijke stand op het bord hadden, heb ik conform het advies deze aanvaard.

Bord 8. Mikki Veljkovic – Rudolf Spijkerman     0 – 1

Het begon met 1.e4,e5.2.Pc3, c6. Wat voor opening dat is weet ik niet [Met 2.Pc3 krijg je de Weense partij, jah]. De rest van het spel is met normale ontwikkeling gegaan, tot dat ik door een fout van zomaar een Paard win voor niets en daarna een pion erbij. Dan maak ik het mijzelf moeilijk , foutzet na foutzet. Geef een Loper voor pion in de veronderstelling voordeel te krijgen, maar het was een misrekening. Op de 30^e zet maak ik de laatste blunder en dan is het een verloren partij. Ik probeer het nog te redden maar dat mislukt.

Eindstand  5,5 – 2,5

Jan Anne Hogendorp

Ondanks dat we een hogere gemiddelde rating hadden kwamen we uiteindelijk niet verder dan 4-4. 

  

Ondanks dat we een hogere gemiddelde rating hadden dan Philidor-5 kwamen we uiteindelijk niet verder dan 4-4, waarbij we nog het geluk hadden dat één van onze punten reglementair werd verkregen.  Dus eigenlijk hebben we met 3-4 verloren, een beschamend resultaat!

Over de partijen laat ik de spelers (voor zover zij een verslagje hebben ingediend) aan het woord: DSC heeft zwart aan de oneven borden.

Bord 1. Jan Anne Hogendorp –  Pieter Ploeger   0,5 – 0,5

Mijn partij ging met wisselende kansen. Met zwart probeerde ik in het Frans binnen te vallen op h4 nadat mijn tegenstander zijn koningsvleugelpionnen voor zijn rokadestelling had opgespeeld, maar wit hield de deur goed dicht, zonder zijn eigen aanvalskansen meteen op te geven. Die witte aanval langs de b-lijn op mijn lange rokadestelling was te optimistisch, en wit verloor een kwaliteit. Maar direct daarna vergat ik de dekking op d5, zodat ik twee pionnen verloor en mijn stelling helemaal open kwam te liggen en had moeten verliezen. Doordat wit echter te snel met zijn dame binnendrong kon ik nog net via het reeds genoemde h4 met mijn dame eeuwig schaak afdwingen.

Bord 2. Luuk Roosma – Henk van Wilgenburg   0 – 1

In mijn schaakpartij opende ondergetekende siciliaans die tot de twintigste zet een normaal verloop kende. Helaas was ik zo vriendelijk om mijn tegenstander een paard cadeau te geven die hij in dank accepteerde. Het vervolg van de spannende party was het me bijna gelukt een geslaagde mat

aanval te plaatsen bijna dus. Luuk Roosma.

Bord 3. Mohammed Al-Sarayfi – Peter Venhuizen   0 – 1

Ik heb met zwart gespeeld tegen Peter Venhuizen. de partij liep gelijk tot de zet nr. 21 lxg en vevolgd met mijn slechte ze pg7. ik had moeten gewoon spelen … hx L 21.Dxf+ pf7 en vervolgd met De7 en blijft gewoon gelijk. Jammer !

 Bord 4. Wim van Zeijl –  Danny de Vries   1 – 0

Op de 9de zet heb ik Le3 moeten doen om zijn witte loper te neutraliseren i.p.v. Le2. Hierdoor kwam ik onder druk te staan op mijn c-lijn en stond ik op een gegeven moment 2 pionnen achter. Gelukkig voor mij gaf die daarna een stuk weg en met mijn precisiewerk kon ik toch nog winnen want zo makkelijk was het niet.

 Bord 5. Henk Mylanus –  Walter Jongsma   1 – 0

Ik speelde met zwart weer  mijn  bekende  Kan-variant, waarin van wit g3 minder goed is.

Op zet  7 kon zwart  beter  Pf6  spelen ipv Lb4; Daarna mistte wit een kans:  Pxc6  gevolgd  door  Dd4  was  veel  beter. Op de veertiende zet wint zwart een stuk, maar wit had nog aanvalskansen door dat zwart zijn torens niet kon verbinden. Toen dat eenmaal wel kon was het snel afgelopen voor wit.

 Bord 6. Johan van den Berg –  Jeppe van Bon   0,5 – 0,5

Met wit speelde ik tegen Jeppe van Bon (1431). Vaak open ik met Pf3/d4. Op zet 22 sloeg ik een Paard; had ik het andere Paard geslagen, dan had ik een kwal kunnen winnen. Ik miste deze kans, omdat ik niet genoeg vooruit rekende. Op de 25 ste zet werd remise aangeboden, wat ik na overleg heb aangenomen. We hadden beiden nog 4 grote stukken en 6 pionnen. Fritz 7 gaf in de analyse .97 voor wit.

 Bord 7. Hans Dokter – Jan Hoekstra   0 – 1

Blunders markeerden dit spel.  Ik deed de opening fout en kwam achter te staan, maar mijn tegenstander liet zijn loper opsluiten. Ik speelde het fout uit en hij had zijn loper kunnen vrij spelen maar hij liet dit na zodat ik een stuk voor kwam te staan. Daarna verknalde ik het eindspel en speelde mijn koning (naar voren) waar hij makkelijk mat kon geven.

 Bord 8. Mikki Veljkovic – Jan Miedema   1 – 0 Reglementair

De achtste speler van Philidor-5 was niet komen opdagen.

 Eindstand  4 – 4

Jan Anne Hogendorp